Dag 18: Een vrije dag aan lake Mutanda

Vandaag staat er een vrije dag op het programma maar aangezien we toch nog energie over hebben besluiten we om mee te gaan met een boottocht en wandeling door een dorp. We vertrokken pas rond een uurtje of negen en konden ’s morgens lekker rustig aan doen. Na het ontbijt stappen we om negen uur op de boot en we waren blij dat we een vest hadden meegenomen want het was best wel fris op het water. We voeren eerst langs een eiland die tot 1943 gebruikt werd als dumpplaats voor ongehuwde zwangere vrouwen. Dit was een enorme zonde en de vrouwen werden gebracht naar dit eiland meestal geboeid met de handen op de rug en moesten verder maar zien te overleven. De meeste vrouwen vonden hier dus de dood. Er was nog wel een mogelijkheid om er van af te komen en dat was als een passerende visser interesse had in een vrouw en met haar wilde trouwen. We gingen een kijkje nemen op het eiland maar moesten eerst wachten tot de groep kanoërs weg gingen zodat wij konden gaan aanmeren maar dit ging niet zonder slag of stoot. Onze gids had blijkbaar geen geduld en maande ze om weg te gaan. Hij voer al demonstratief af op de kano’s en sommige gingen voor hem aan de kant maar andere bleven mooi liggen. Het was even grimmig maar daarna kreeg onze gids toch ook het besef dat het beter is om even te wachten. Op het eiland lagen een aantal botten van de omgekomen meisjes maar verder was er niet veel te zien. Zulke eilandjes waren heel normaal in deze regio van Oeganda. We voeren weer verder en even later zetten we weer voet aan wal en moesten we een enorme klim naar boven maken. Euhh dat stond niet in het foldertje. Het was een forse klim en nog zwaarder dan de hele trekking van gisteren. Maar we hebben het overleefd en als eerste bezochten we een vrouw die aan het handwerken was. Dit is de armste vrouw van het dorp en verdiend zo wat bij. Ze maakt manden van plantenstengels. Het is toch echt vakwerk en hebben, ondanks dat we er niet van houden, toch maar een mandje gekocht voor 3 euro. Daarna kwamen we langs de geneesheer die heerlijk theatraal aan het vertellen is alleen we verstonden er niets van maar gelukkig vertaalde de gids het voor ons. Hij had twee gedroogde ottervellen waar hij mee werkte. Als je als man niet meer presteerde in bed moest je hier maar aan ruiken en dan kreeg je meer kracht in bed. Verder liet hij zien hoe hij een drankje maakt om malaria te genezen. Verder heb ik vooral veel om mij heen gekeken. Na dit bezoek bezochten we een school en deze is gevestigd in een kerkgebouw aangezien ze te weinig lokalen hebben. Er zitten zo'n 100 kinderen op school maar niet iedereen was aanwezig vandaag omdat ze in de afrondende fase zitten en hun rapport moeten halen. Er waren zo'n 45 kinderen aanwezig en de juf vertelde het een en ander maar ook deze school niet gesteund wordt door de overheid en ze geld te kort komen. De leerlingen betalen 5000 shilling per 3 maanden wat neerkomt op €1,20. Dit is lang niet genoeg en daarom werkt ook een deel van de leerkrachten deels vrijwillig. De kinderen hadden heel wat liedjes en gedichtjes ingestudeerd en dat moesten we natuurlijk ook even aanhoren. Het was erg leuk en bij het laatste nummer nodigde een leerling steeds iemand van ons uit om mee te dansen. Eerst was Mark aan de beurt maar daarna was ik aan de beurt. Na dit bezoek hebben we ook nog een donatie gedaan aan de school en liepen we weer terug naar de lodge. Bij de lodge aangekomen gingen we lunchen en Rich opperde om de vegetarische pizza samen te delen en ach ja waarom niet. Bij de eerste hap had ik meteen al zoiets van dit is niet mijn ding en dat komt gewoon door de kaas. Iedereen vindt het lekker behalve ik. Hmm….Gelukkig hoefde Aniek niet haar hele humus salade dus daar heb ik heerlijk van gesmuld. De rest van de middag heb ik lekker met een muziekje mijn reisverslag bij gewerkt en vier uur hadden Geert Aniek en ik afgesproken om weer een spel te doen. We speelden wederom Boonanza en ik heb zowaar twee keer gewonnen al was de eerste keer gedeeld met Geert. Rich kwam later ook naar het restaurant gedeelte en ging zitten pesten met Ron en Margot. Pauline, de lacherige serveerster, sloot zich daar bij aan. Ze had het spel al aardig door dus ze zal het wel vaker gedaan hebben. Later sloot er nog een serveerster er bij aan maar 5 mensen en 1 kaartspel werkt ook niet echt. Na de spellen nog even lekker buiten gezeten met een lekker rood wijntje en half acht konden we plaats nemen voor het diner. We begonnen met een courgette soep daarna had ik spaghetti en we sloten af met een appel honing cakeje. De cake is in Oeganda vaak vrij droog en dat maakt het er niet altijd lekkerder op. Rond half 10 lagen we al in bed en na nog even wat gelezen te hebben vielen we om half 11 als een blok in slaap