Dag 6: Op naar Jordanië
Blijf op de hoogte en volg Richard en Dennis
25 April 2019 | Jordanië, Amman
We rijden nu door Jordanië en wat is het land verschillend t.o.v. Israël qua landschap. Het doet veel droger aan en ook is het gebied erg heuvelachtig. Maar laten we beginnen bij vanmorgen. Wederom vroeg opgestaan, opgefrist en wat ontbeten. Acht uur vertrekken. We namelijk en onze eerste stop is bij Yardenit. Dit is een plek die gewijd is aan Johannes de Doper. Deze man heeft Jezus gedoopt in de Nijl. Het is echt een bedevaartsoord waar mensen naar toe gaan om zich opnieuw te laten dopen. We hebben dit tafereel dan ook mogen aanschouwen. Mensen krijgen een witte doopjurk aan en lopen dan de rivier de Jordaan in om zich vervolgens te laten dopen. We keken hier wat rond maar om negen uur vertrokken we naar de grens met Jordanië. We werden afgezet bij de passagiers terminaal zonder bagage. Mirjam, onze gids, verzamelde van iedereen 102 shekkels ( 25 euro) om de exit fee te betalen. Daarnaast moet er ook nog 5 shekkels worden betaald voor de oversteek met de bus naar Jordanië ( nog geen km) maar dit ging uit de fooienpot. We gingen eerst door de paspoort controle voor de exit en daarna konden we de koffers op halen. De bus mag sowieso de grens niet over en dat is wel jammer want de bus is fantastisch. Met een bus gaan we de sjeik Hussain Brug over en daar ontmoeten we onze Jordaanse gids en die regelt dat we een aparte balie kunnen nemen maar we moeten wel even wachten. Het wachten duurde wel een uurtje en ondertussen heb ik wat euro’s omgewisseld voor Dinars. Uiteindelijk toch een stempel in ons paspoort gekregen en na nog één controle waren we over de grens. Dit grapje heeft wel zo'n 2 en een half uur geduurd. Onze gids vertelde meteen veel over het land en het mooie aan Jordanië is dat het land gewoon stabiel is terwijl er in de omringende landen veel wordt gevochten en waar oorlogen de normaalste zaak van de wereld is. Wat Jordanië ook bijzonder maakt is dat moslims en Christenen vreedzaam met elkaar kunnen leven. Je ziet daarom ook keken en moskeeën dicht naast elkaar staan. Ook met de Ramadan houden de Christenen rekening met de moslims ten tijde van de Ramadan door niet in het openbaar te roken, te eten etc. We moeten nog anderhalf uur rijden om in Jerash te geraken dus kunnen we genieten van het landschap. Jordanië is toch een wereld van verschil met Israël. Het landschap is veel meer heuvelachtig en dor ondanks de enorme regen die het heeft gehad afgelopen winter. Verder doet hier veel Arabisch aan terwijl Israël meer naar het westen neigt. Voordat we Jerash bezoeken worden we afgezet bij een restaurant voor een buffet. Toen we uitstapten kregen we een demonstratie van de bakker hoe hij de broden maakt. Daarna natuurlijk even proeven. Mmm heerlijk warm brood. We zaten lekker buiten en het buffet was prima. Erg veel keus… inmiddels was het al kwart voor 3 dus dat wordt weinig zien in Amman. Eerst is Jerash aan de beurt en dit zijn Romeinse opgravingen en overblijfselen. Het complex is best groot en we hebben hier wel drie uur rond gedwarreld. We begonnen bij de Hadrianuspoort en die is werkelijk prachtig deze is nog mooi in tact daarna liepen we naar het amfitheater, de Zeustempel, het zuidtheater ( Griekse letters waren daar de plaatsaanduiding) , het plein omgeven door allemaal zuilen, de Artemis tempel en als laatste naar de Noord theater. Het ziet er allemaal fantastisch uit. Daarna nog even op eigen gelegenheid terug gewandeld naar de ingang en onderweg nog even een colaatje gedronken en een ijsje gegeten. Tegen zessen verlaten we Jerash en rond zevenen waren we in ons hotel in Amman. Rond half negen gingen we nog even met een groepje het centrum verkennen. Uit ons hotel liepen we zo naar down town. Wat een levendige stad is Amman en wat een vriendelijkheid hier. Jammer dat we hier maar zo kort zijn. We zien veel leuke winkels met waterpijpen, Arabische kleding en winkels met zoetigheden, nootjes en specerijen. Het leuke is dat veel winkeltjes nog open zijn en we zijn neergestreken bij een lokale cafetaria waar we beiden de kebab namen. Kebab is niet echt mijn ding dus heb ik wat mee gegeten van de falafel die overigens erg lekker was net zoals mijn komkommer yoghurt salade. Met een colaatje erbij waren we 5 euro per persoon kwijt. De straten waren verlicht in een soort van Kerstversiering mogelijk voor de aankomende Ramadan. We liepen nog langs een mooie witte moskee, pinnen nog wat geld en lopen dan terug naar ons hotel waar we om half 12 slapen. Een latertje dit keer.