Dag 10: niets anders dan even relaxen

Vanmorgen hoorden we de eerste mensen al weer wakker worden en zo worden wij ook wakker. Toch nog redelijk geslapen in deze tent maar ik was blij dat het weer ochtend is. Na een karig ontbijt, gillende Italiaanse dames omdat ik de dames wc inliep en vieze toiletten vertrekken we rond half 9 naar Aqaba om daar de grens weer over te gaan om terug te keren naar het beloofde land. Tegen kwart over negen waren we al bij de grens en we zijn zo Jordanië uit. Om Israël in te mogen moesten we ff wachten want ze waren bezig om een vrachtwagen te controleren. Daar hebben ze natuurlijk iedereen voor nodig en dan wachten wij maar in de volle zon. Ach het was maar 10 minuten. Wij waren ook zo weer in Israël terwijl van sommige groepsgenoten de hele koffer werd gecheckt. Het waren vooral de mensen met medicatie en boeken. We hebben er in totaal zo'n 2 uurtjes over gedaan en over de grens werden we weer opgewacht door onze Israëlische chauffeur. We rijden over de Israëlische wegen en de chauffeur stelt voor om ergens koffie te drinken. Altijd goed. We komen in een soort van wegrestaurant en alles doet gelijk westers aan. We hebben hier maar gelijk geluncht. Ik met een croissant en een kaasbroodje en Rich met een broodje tonijn. Een heerlijke cappuccino maakte het feestje compleet. We komen rond een uurtje of drie aan in Massada en daar ligt een enorm fort boven op de berg, nou ja de resten van een fort. Gaan we naar boven of niet…Twijfel twijfel…Het zijn een hoop stenen en met fantasie kan je voorstellen dat het een enorm bouwwerk is. Het verhaal erachter is wel interessant want de Romeinen hebben dit fort toch belegerd en de aanwezige zeloten zouden de avond ervoor zelfmoord hebben gepleegd maar of dit ook echt klopt. Zelfmoord is niet toegestaan van hun geloof. De andere mogelijkheid is om even een paar uurtjes te relaxen aan het zwembad… Dat laatste is het uiteindelijk geworden. Heerlijk even een middagje en avondje niets. Rond half acht gingen we met zijn allen eten in het restaurant van het hostel aangezien er niets in de buurt is. We hebben gereserveerd en bij binnenkomst worden we ergens weggestopt. We zien nog wel lege tafels maar die was voor een Duitse groep…Hier waren we het niet mee eens en uiteindelijk mochten we er toch zitten. Dit tot ongenoegen van de Duitsers maar het voelde toch aan als een overwinning. Daarna nog even lekker ontspannen het reisverslag bijgewerkt en daarna zijn we rond half twaalf gaan slapen.