Dag 20: Tijd om afscheid te nemen!

De ochtend was vrij te besteden en je kon uit een aantal optionele excursies kiezen wat je wilde gaan doen. Zo was er paardrijden, mountainbiken of gewoon een wandelsafari. Richard, Anjo, Aniek en Eva wilde dit wel gaan doen maar gisteren kregen ze te horen dat het eigenlijk al vol zat en dat er maar plaats was voor 1. Eva wou heel graag en sloot zich daar bij aan. De meiden gingen met Mark en Geert mountainbiken en Rich bleef gewoon bij mij om lekker even helemaal niets te doen. Bij het wakker worden keken we gelijk even bij de waterpoel en wat een dieren stonden daar zeg. Zebra's, topi's, bavianen, wrattenzwijntjes, buffels en impala's. Het is gewoon net of je in een film beland. Tegen een uurtje of negen hebben we lekker ontbeten en daarna even de koffers gerangschikt en daarna hebben we uitgecheckt en zijn we aan het wachten op de lunch die om 12 uur geserveerd wordt. We begonnen met een koud komkommersoepje en daarna hadden we kip masala en als toetje dun gesneden ananasschijfjes. Na de lunch was het tijd om dit paradijsje vaarwel te zeggen en gaan we beginnen aan onze laatste etappe en dat is naar de luchthaven van Entebbe. Tijdens de rit moesten we maar liefst twee keer stoppen bij een politiecontrole. Het blijkt dat Zet een sticker mist om personen te mogen vervoeren aangezien dit al een wat ouder busje is. Verder was alles in orde en mochten we zonder een boete te betalen weer verder. Bij de evenaar zijn we gestopt om even te shoppen in de vele souvenirwinkels en werd ons het proefje tentoongesteld waarbij het water aan de noordkant van de evenaar naar links draait en aan de zuidkant naar rechts. Precies op de evenaar draait het water niet en stort het meteen in de trechter. Ach altijd fascinerend om te zien. Na wat souvenirs rijker gaan we verder en merken we dat we dichterbij de grotere steden komen zoals Kampala en Entebbe. Het verkeer wordt drukker, zien we veel meer winkels en nog meer mensen op de straat. Tegen een uurtje of zeven bereiken we Entebbe en gaan we met zijn allen eten. Het afscheidsdiner. Het leuke is dat we dit doen bij 2 Friends beach house waar wij de eerste twee nachten verbleven. Het minder leuke zijn dan de lakeflies. Rich en ik namen gewoon hetzelfde, namelijk de pepersteak en dit keer was de pepersaus niet op. We zaten heerlijk buiten en aangezien de lichten op tijd gedimd waren viel het gelukkig mee met de lakeflies . Na het diner reden we naar het vliegveld en namen we afscheid van Geoffrey en Zet. We moesten in het begin wel even wennen aan Geoffrey en de Afrikaanse tijd maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Niets was hem te veel en hij heeft echt ontzettend veel kennis van de dierenwereld en alle vogels. Leuk om aan te horen. Op het kleine vliegveld nog even wat chocola gekocht en daarna zijn we lekker gaan zitten met een biertje voor Rich en een milkshake voor mij. Mmm. Op een gegeven moment kwam een grondstewardess ons al ophalen voor de vluchten naar Brussel en Amsterdam. Dus dan maar naar de gate maar niet nadat we eerst afscheid hebben genomen van Aniek en Eva. Zij vliegen terug naar Brussel maar we hebben afgesproken dat we een reunie gaan houden. Bij de gate aangekomen nog even door alle controles en dan wachten tot we aan boord mogen. Dit ging vrij vlot en nadat iedereen aan boord was vertrok het vliegtuig 15 minuten eerder dan gepland. Zo doen het hier best handig. Als je achterin het vliegtuig zit krijg je een rode stip en die moeten als eerste aan boord en zo verder. Zo ontstaan er weinig opstoppingen. De vlucht naar Amsterdam was, ondanks af en toe een jankend kind, vrij rustig. We hebben geen turbulentie gehad en we hebben ook nog wel zo’n vijf uurtjes kunnen slapen. Tien voor half zeven landen we op Schiphol en moesten we wederom met een bus naar het vliegveld worden gebracht. We hadden ook zo de koffers en toen was het tijd om afscheid te nemen van de rest van de groep. De vakantie alweer voorbij maar wat voor één….Oeganda is echt een aanrader!